Terwijl de grote componist Bach net als Beethoven nog steeds de boventoon voeren in klassieke kringen, zoekt een generatie nieuwe jonge componisten haar traditionele grenzen op. Van de beklijvende ‘indie-klassieke’ geluiden van Missy Mazzoli tot Judd Greenstein’s post-genre avonturen, in dit artikel profileren we 4 nieuwe componisten die klassieke muziek nieuw leven inblazen. Dat is weer eens wat anders dan de muziek van componist Beethoven!
Cheryl Frances-Hoad
De Britse componiste Cheryl Frances-Hoad begon haar wonderbaarlijke carrière toen ze op zesjarige leeftijd de cello begon, voordat ze studeerde aan de prestigieuze Yehudi Menuhin School en in 1996 op 15-jarige leeftijd de “BBC Young Composer”-wedstrijd won. Nu een doorgewinterde kamercomponist, zijn de werken van Frances-Hoad uitgevoerd in vooraanstaande kamermuziekpodia, waaronder de Londense Wigmore Hall en The Purcell Room. Haar opdracht voor 2014, Five Rackets for Trio Relay, werd door BBC Music Magazine geprezen als “fris en grappig” , terwijl haar debuutopera Amy’s Last Drive – gebaseerd op de baanbrekende vrouwelijke vlieger Amy Johnson – in première ging tijdens het Yorkshire Cultural Olympiad Programin 2012 in combinatie met de Olympische Spelen in Londen. Naar deze klassieke muziek luisteren is een feestje voor je oren!
Judd Greinstein
Het werk van Judd Greenstein, geboren in New York City, is stevig geworteld in de post-genre gevoeligheid met een geluid dat nooit schuwt het mixen van verschillende stijlen en instrumenten. Zijn muziek blijft volledig openstaan voor veel verschillende invloeden – weerspiegeld in de diverse instanties die opdracht hebben gegeven voor zijn werk en variëren van het experimentele NOW Ensemble tot meer traditionele instanties zoals het North Carolina Symphony en het Minnesota Orchestra. Greenstein is een ondernemende ziel met een echte passie voor muziek in alle vormen. Hij is ook het geesteskind achter het genre-buigende platenlabel New Amsterdam Records en de curator van het Ecstatic Music Festival in New York, waar samenwerkingen tussen verschillende genres te zien zijn.
Angélica Negrón
Angélica Negrón, geboren in Puerto Rico in 1981, werd opgeleid aan het Conservatorium van Puerto Rico, waar ze piano, viool en later compositie studeerde bij de veelgeprezen componist Alfonso Fuentes voordat ze naar Brooklyn, New York verhuisde. Geïnvesteerd in het creëren van een geluid dat zowel ingewikkeld als eenvoudig, traditioneel en progressief is, versmelt Negrón, zoals te zien is in haar compositie Bubblegum Grass/Peppermint Field uit 2011, conventionele kamerinstrumenten met nieuwe instrumenten zoals de Gamelan Elektrika. Het Puerto Symphony Orchestra en het Iktus Percussion Quartet behoren tot de ensembles die werken van Negrón uitvoeren en de componist schrijft regelmatig muziek voor de Puerto Ricaanse experimentele theatergroep Y No Había Luz.
Missy Mazzoli
Geprezen door The New York Times als een van de “meer consequent inventieve en verrassende componisten die nu in New York werken”, is Missy Mazzoli een Amerikaanse componist en toetsenist gevestigd in Brooklyn wiens werken de grens tussen klassiek en indie overschrijden met een beklijvend, innovatief geluid. Haar debuutopera Song from the Uproar ging in 2012 in première en kreeg lovende recensies. Bovendien zijn haar werken wereldwijd uitgevoerd door de New York City Opera en Sydney Symphony, om er maar een paar te noemen. Momenteel werkt ze als composer-in-residence bij Opera Philadelphia en Gotham Chamber Opera, maar ook Mazzoli’s toekomstige projecten moet je zeker luisteren.
